कसं रे सांगु तुला
मी तुझाच विचार करते,
धुंद तुझ्या मिठीत
मी स्वत:लाच हरवते.
बोलणे तुझे ते मधाळ
मी माझा राग ही विसरते,
बाहुपाशात मग तुझ्याच
अश्रुनां मोकळी वाट मिळते.
सांत्वन करता करता तू
मला स्वंत:मध्ये गुंतवतोस,
नकळत मग माझ्या
बोलणे तुझे ते मधाळ
मी माझा राग ही विसरते,
बाहुपाशात मग तुझ्याच
अश्रुनां मोकळी वाट मिळते.
सांत्वन करता करता तू
मला स्वंत:मध्ये गुंतवतोस,
नकळत मग माझ्या
देहाशी खेळत बसतोस.
जादू तुझ्या स्पर्शातील
अशी माझ्यावर चालवतोस,
करुन मनाला बेधुंद
अवधे विश्वच माझे व्यापतोस.
नसतो तुझ्याशिवाय मला
दुसरा कसलाच ध्यास,
सांग ना रे तुच, का होतात?
स्वप्नांत मला हे असले भास.
- संतोषी साळस्कर.
शापित राजकन्या
हस-या चेह-याआड लपवून
मनातील आपल्या वेदना,
वाट पाहत होती राजपुत्राची
एक शापित राजकन्या.
आयुष्यभर एकटेपणाचा
होता तिला शाप,
कळत नव्हते तिलाच
काय केले होते तिने पाप.
मनापासून केले प्रेम
हाच का झाला गुन्हा,
कधीच येणार नाही का
तो राजकुमार तिचा पुन्हा?
अर्ध्यावरच सोडून गेला
तो प्रेमाचा डाव,
मागे फक्त शिल्लक ठेवले
त्याने आठवणींचे गाव.
त्याच आठवणींच्या जगात
स्वत:ला ती सावरतेय,
बेधूंद होना-या मनाला
वेळोवेळी आवर घालतेय.
मोकळी करून देवून
डोळ्यांतील अश्रुंची लाट,
ठरवले तिच्याही मनाने
एकटीनेच चालायची हि वाट.
- संतोषी साळस्कर.
काय रे हे देवा?
देव हि हल्ली माणसांसारखेच वागतात,
लाच घेवूनच बहुतेक भक्तगणांना पावतात.
जादू तुझ्या स्पर्शातील
अशी माझ्यावर चालवतोस,
करुन मनाला बेधुंद
अवधे विश्वच माझे व्यापतोस.
नसतो तुझ्याशिवाय मला
दुसरा कसलाच ध्यास,
सांग ना रे तुच, का होतात?
स्वप्नांत मला हे असले भास.
- संतोषी साळस्कर.
(Click here to read more ....continued....)
हस-या चेह-याआड लपवून
मनातील आपल्या वेदना,
वाट पाहत होती राजपुत्राची
एक शापित राजकन्या.
आयुष्यभर एकटेपणाचा
होता तिला शाप,
कळत नव्हते तिलाच
काय केले होते तिने पाप.
मनापासून केले प्रेम
हाच का झाला गुन्हा,
कधीच येणार नाही का
तो राजकुमार तिचा पुन्हा?
अर्ध्यावरच सोडून गेला
तो प्रेमाचा डाव,
मागे फक्त शिल्लक ठेवले
त्याने आठवणींचे गाव.
त्याच आठवणींच्या जगात
स्वत:ला ती सावरतेय,
बेधूंद होना-या मनाला
वेळोवेळी आवर घालतेय.
मोकळी करून देवून
डोळ्यांतील अश्रुंची लाट,
ठरवले तिच्याही मनाने
एकटीनेच चालायची हि वाट.
- संतोषी साळस्कर.
(Click here to read more ....continued....)
काय रे हे देवा?
देव हि हल्ली माणसांसारखेच वागतात,
लाच घेवूनच बहुतेक भक्तगणांना पावतात.
शिर्डीचा साईबाबा हल्ली सोन्याचा मुकूट घालतो,
नेहमीचा दगड सोडून चांदीच्या सिंहासनावर बसतो.
शनीशिंगणापुरचा महिमा! घरांना नाही दार,
इथे भक्तांच्याच वस्तू व्हायला लागल्या गहाळ.
देवांमध्ये आजकाल चढाओढ सुरु आहे हि कसली,
तुझ्यापेक्षा माझ्याच भक्तगणांची रांग बघ दूरवर पसरली.
मंदिरातले दुरूनही सहज देवदर्शन आजकाल दुर्लभ झालेय,
देवाने का असे स्वत:ला गाभारयातच बंदिस्त केलेय?
देवांना हि लागली वाटते चटक सुखाची,
सोन्या चांदीने अंगभर मढवून घेण्याची.
आता ह्या सगळ्याला देवा तू म्हणशील “मानवाची करणी”
पण ज्याला घडवणारा हि तूच, त्याला तूच दिलीस ना हि बुद्धी?
- संतोषी साळस्कर.
नेहमीचा दगड सोडून चांदीच्या सिंहासनावर बसतो.
शनीशिंगणापुरचा महिमा! घरांना नाही दार,
इथे भक्तांच्याच वस्तू व्हायला लागल्या गहाळ.
देवांमध्ये आजकाल चढाओढ सुरु आहे हि कसली,
तुझ्यापेक्षा माझ्याच भक्तगणांची रांग बघ दूरवर पसरली.
मंदिरातले दुरूनही सहज देवदर्शन आजकाल दुर्लभ झालेय,
देवाने का असे स्वत:ला गाभारयातच बंदिस्त केलेय?
देवांना हि लागली वाटते चटक सुखाची,
सोन्या चांदीने अंगभर मढवून घेण्याची.
आता ह्या सगळ्याला देवा तू म्हणशील “मानवाची करणी”
पण ज्याला घडवणारा हि तूच, त्याला तूच दिलीस ना हि बुद्धी?
- संतोषी साळस्कर.
हॉस्पिटल
औषधांची विपूल रेलचेल
नातलगांची नकोशी ये-जा,
असहाय्य पेशंट खेळणं
सराईत डॉक्टरच्या हातचा.
General, ICU, Special
Ward तरी किती,
बघुन एकेक Equipment
वाटायला लागते भिती.
असो कुठलीही अवस्था
बालपण, तारुण्य वा म्हातारपण,
आपल्याला करते फक्त निराश
येते जेव्हा कधी हे आजारपण.
काही सात्वंन करतात
तर काही घाबरवून सोडतात,
स्वत:च्या अनुभवांची मग
कथाच सांगत सुटतात.
बघून बिलाची रक्कम
जो तो पडतो चाट,
सरकारी असो वा खाजगी
पेशंटची लागते पुरती वाट.
- संतोषी साळस्कर.