माझ्या काही गंभीर कविता

कोण मी?

कोण मी? ... मी एक वांझोटी ...

दोष माझा काहीही नसतानाही मुल होत नाही म्हणून

नवरयासहित सर्वानी अपशकुनी ठरवली,

इतरजणी जेव्हा त्यांच्या मुलांना माझ्यापासून दुर करतात

खरंच मनावर खुप असंख्य जखमा होतात ...

कोण मी? ... मी एक अविवाहित गर्भवती ...

सर्वकाही करून तो नामनिराळा राहिला

कुलटा कलंकिनीचा कलंक मात्र माझ्या एकटीवरच आला,

प्रश्नार्थक नजरा सर्वांच्या झेलतेय

कारण माझ्या होणाऱ्या बाळाला मी वाढवतेय ...

कोण मी? ... मी एक बलात्कारीत ...

स्वत:च्या वासनेची भूक भागवण्यासाठी

एका नराधमाने जबरदस्ती मनाविरुद्ध कुस्करली,

शरीरावरच्या जखमा एकवेळ भरतीलही पण

मनावरच्या जखमांचं निवारण मी कसं करू ...

देव पण तो कसा पक्षपाती

पुरुषाला वेगळा न्याय, स्त्रिया नेहमीच उपेक्षित

लाज, शरम फक्त आम्हा स्त्रियांसाठीच अन्

वाईट कृत्य करून पुरुषांनी मात्र फिरावं उजळमाथी

का अखेर एक प्रश्नच बनून राहिलो आम्ही स्वत:साठी? ...

- संतोषी साळस्कर.

माझ्या काही विरह कविता

एकली

तन-मन-धन सारंकाही

वहिलं ज्याच्या चरणी,

अचानकच निघून गेला तो

मला न सांगताच काही.

परकं धन म्हणून आई-बाबांना

झाली होती लग्नाची घाई,

पण मला खरंच आता

कुठल्याच मुलात इंटरेस्ट नाही.

माझा लढा सुरु होता

माझ्याच मनातील विचारांशी,

क्षणोक्षणी विचारल्या गेलेल्या

सगळयांच्या हजार प्रश्नांशी.

का, कुठे, कशाला खरंच

वैताग आणलाय या शब्दांनी,

म्हणूनच घेतलाय एक निर्णय

मी करून निश्चय मनाशी.

अखेर तोडूनी सारे पाश

आज मुक्त मी झाली,

सगळी नाती ती माझी

दुरवरच सोडून आली.

आता न कुणाची मुलगी

ना कुणाची मी बहिण,

नाही कुणाची प्रेयसी

अन् ना कुणाची मैत्रीण.

इथे न कुणी मजला

कसलेही प्रश्न पुसती,

न कुणा उत्तरे हि

कसली दयावी लागती.

माझी मी एकलीच इथे

मागे ठेवले सर्व काही,

आठवणींचं गाठोडं तेवढं

पाठलाग काही सोडत नाही.

- संतोषी साळस्कर. 

************************************

एकतर्फा प्यार

न जाने दिल ने वो क्यो सुना

जो तुमने कभी भी ना कहा,

अब तो कोई बात भी नही रही

जब तुमने अपनी अलग हि राह चुनी!

फिर भी न जाने दिल को

अभी भी है कोई तो आस,

तुम्हारी यादे तो तुम्हे

और भी ले आती है मेरे पास!

क्यो होती है ऐसी हालत

जब होता है एकतर्फा प्यार,

है पता नही तुम लौट के आनेवाले

फिर भी दिल करता है इंतजार!

आ भी गये जो लौटकर तुम

शायद तब तक ना रहे हम,

रोओगे हमारी याद मे तुम पर

जलकर खाक हुये होंगे हम!

- संतोषी साळस्कर

***************************************

प्रेम अन् मैत्री

तुला काय वाटलं

सगळं तुझ्या मर्जीप्रमाणेच घडणार?

तुला वाटेल तेव्हा प्रेम

नाहीतर फक्त मैत्री असणार?

तुला हवा तसाच निर्णय

दरवेळी का तू घेणार?

कधी रे तू सांग ना

थोडीतरी माझी कदर करणार?

तुझे दिवस गेले रे

मीही माझ्या मनाप्रमाणेच वागणार,

यापुढे तुला माझ्या आयुष्याचा

खेळ नाही करू देणार.

याआधी सर्वकाही तूच ठरवलेस

आता मीच सगळे ठरवणार,

प्रेमातून फक्त मैत्री अन् पुन्हा प्रेम

करायला यापुढे मला अजिबात नाही जमणार.

- संतोषी साळस्कर. 

************************************

आस

स्वप्नातल्या राजकुमाराची

कुमारिकेला आस...

माहेरच्या घराची

विवाहितेला आस...

पोटातल्या बाळाची

गर्भवतीला आस...

तशीच माझिया मनाला

तुझ्या भेटीची आस...

दाही दिशा नजरेला

तुझ्या परतीची आस...

अचानक तुझ्या जाण्याने

जीव नकोसा होतोय...

ये ना रे सख्या लवकर

विरह जीवघेणा वाटतोय...

- संतोषी साळस्कर.

माझ्या काही रोमांटिक कविता

प्रेमाचे वारे

क्षण ते मोहरलेले

धुंद सुगंधित सारे

शहारे आणती सर्वांगावर

स्पर्श तुझे ते का रे ...

हरवून जाई माझ्यातून मी

होता नटखट इशारे

होई तुझ्यातच एकरूप

विसरून देहभान सारे ...

तेव्हा  माझी न मी राही

अन् न तू तुझा सख्या रे

बघ ना काय, कसे हे होई

जेव्हा वाहती प्रेमाचे वारे ...

- संतोषी साळस्कर. 

************************************

तुम

गुरुर भी तुम

सुकून भी तुम

इस दिल का अब

जुनून भी तुम

जख्म जो है दिल पे

उसकी दवा भी तुम

जिने की अब वजह भी तुम

हर जगह बस तुम हि तुम!

- संतोषी साळस्कर.

************************************

प्रेमवेडी

दिवसाचा तळपता सुर्य

रात्रीचा शितल चंद्र

दोघं मला हसतात,

तुझ्या विचारात मी वेडी

येता जाता सर्वाना सांगतात.

अल्लड बेभान वारा

खटयाळ पाऊसधारा

माझी खोडी काढतात,

तू जवळच असल्याची

सैदव जाणिव करून देतात.

उफाळणारा सागर

शांत समुद्रकिनारा

मदहोश मला करतात,

तुझ्या आठवणीत अगदी

चिंब चिंब भिजवून टाकतात.

- संतोषी साळस्कर. 

************************************

सख्या रे, आज व्हॅलेंटाइन्स डे!

तुझ्या दृष्टीने तसा रोजचाच सर्वसामान्य दिवस...

पण माझ्यासाठी, वेळ काढून साजरा केलेला एक सोनेरी क्षण.

मला हा संपूर्ण दिवस तुझ्या सोबत घालवायचाय...

समुद्र किनारी बसून तुझ्या हातात हात द्यायचाय.

वाळूत आपले एक छोटेसे सुंदर घरटे बनवून ...

शंख शिंपल्यांनी आपला तो महाल सजवायचाय.

मग बर्फाचा गोळा एकमेकांकडे पाहत खाऊ ...

शहाळ्यातले पाणी हि एकाच स्ट्रा ने पिऊ.

चल ना रे सख्या, 

रोजच्यापेक्षा आज काही तरी वेगळे करू ...

एकमेकांच्या सहवासात मावळता सूर्य पाहु.

चांदण्या रात्रीत मग चंद्राकडे एकटक पाहत राहू.

साक्षी ठेवून त्याला कुशीत एकमेकांच्या विसावू ...

सख्या रे! आज तरी  तुझा व्यवहारीपणा सोड ना ...

थोडासा रोमांटिक होऊन माझ्यासारखाच विचार कर ना.

- संतोषी साळस्कर.

***************************************

क्या यही प्यार है?

तुमको देखा तो
ये खयाल आया,

भगवान ने तुम्हे जैसे
मेरे लिये हि बनाया!

क्यो करती हू न जाने,
तुम्हारा हि इंतजार

क्यो रहती हू न जाने
हरपल मे बेकरार!

क्यो दिल है खोया
तुम्हारे हि प्यार मे,

क्यो आंखें है नम
तुम्हारी हि याद मे!

न जाने ये क्या है
जो मुझे हुआ है,

क्यो ऐसी हालत है
क्या याही प्यार है!

- संतोषी साळस्कर

माझ्या काही इतर कविता

अव्यक्त 

बोलून काही उपयोगच नसेल तर

सारेकाही मूकपणे पहायचे,

मनातले मनातच ठेवायचे,

भावनांना कधीच व्यक्त  नाही करायचे....

सतत अपयशच येत असेल तर 

नशिबात असेल ते भोगायचे,

आलेले प्रत्येक दु:ख सहायचे,

सुखाच्या अपेक्षेत उगीचच नाही झुरायचे....

मनाला जास्तच त्रास होत असेल तर 

अश्रूंना मोकळे होवू द्यायचे, 

स्वत:ला कामात वाहून घ्यायचे,

व्यर्थ स्वप्नात अजिबात नाही रमायचे...   

- संतोषी साळस्कर. 

************************************

अश्रू 

अजून किती वेळ रे तुम्ही

असेच वाहत राहणार,

हृदयावरच्या जखमा

उगीच कुरवाळत बसणार...

बसा ना रे गप्प

नाही तर कुणी बघेल,

बिंग माझ्या रडण्याचं

जगासमोर नाहीतर फुटेल...

तुम्ही तरी रे निदान 

दया ना माझी साथ,

रडव्या चेह्र्यासह सांगा ना

कशी वावरू मी सर्वांत...

- संतोषी साळस्कर.


************************************

एक थेंब पाण्याचा

एक थेंब पाण्याचा

दवबिंदू हिरव्या पातीचा...

एक थेंब पाण्याचा

मोती हळुवार शिंपल्यातला...

एक थेंब पाण्याचा

ओघळणारा अश्रु डोळ्यातला...

- संतोषी साळस्कर.

माझी चित्रकला / My Pencil Sketches

राधा-कृष्ण